Nurkowanie na Bonaire

Hilma Hooker.

Nurkowanie na Bonaire

Mierzący 72 metry wrak, położny spektakularnie na granicy piaszczystego dna i kolorowej rafy koralowej. Nurkowanie na Hilma Hooker jest obowiązkowym punktem w programie każdego nurka odwiedzającego Bonaire.

Bonaire - Hilma Hooker - Nurkowanie - GoDive

Lokalizacja wraku Hilma Hooker

Około 16 minut jazdy samochodem od centrum Kralendijk. Jadąc główną drogą na południe, na wysokości wysokich anten radiowych, należy rozglądać się za charakterystycznym żółtym kamieniem z nazwą nurkowiska.

eyJtYXBfb3B0aW9ucyI6eyJjZW50ZXJfbGF0IjoiMTIuMTA1MjM2ODkyMzkwMTE1IiwiY2VudGVyX2xuZyI6Ii02OC4yODg1MzA5OTgwOTAxNSIsInpvb20iOjEyLCJtYXBfdHlwZV9pZCI6IlJPQURNQVAiLCJmaXRfYm91bmRzIjpmYWxzZSwiZHJhZ2dhYmxlIjp0cnVlLCJzY3JvbGxfd2hlZWwiOmZhbHNlLCJkaXNwbGF5XzQ1X2ltYWdlcnkiOiIiLCJtYXJrZXJfZGVmYXVsdF9pY29uIjoiaHR0cHM6XC9cL3d3dy5nb2RpdmUucGxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMjBcLzA0XC9pY29uczgtbWFya2VyLTI0LnBuZyIsImluZm93aW5kb3dfc2V0dGluZyI6IjxkaXY+e21hcmtlcl90aXRsZX08XC9kaXY+XG48ZGl2PnttYXJrZXJfYWRkcmVzc308XC9kaXY+XG4iLCJpbmZvd2luZG93X2JvdW5jZV9hbmltYXRpb24iOiIiLCJpbmZvd2luZG93X2Ryb3BfYW5pbWF0aW9uIjpmYWxzZSwiY2xvc2VfaW5mb3dpbmRvd19vbl9tYXBfY2xpY2siOmZhbHNlLCJpbmZvd2luZG93X3NraW4iOnsibmFtZSI6ImJhc2ljIiwidHlwZSI6ImluZm93aW5kb3ciLCJzb3VyY2Vjb2RlIjoiPGRpdj57bWFya2VyX3RpdGxlfTxcL2Rpdj48ZGl2PnttYXJrZXJfYWRkcmVzc308XC9kaXY+In0sImRlZmF1bHRfaW5mb3dpbmRvd19vcGVuIjpmYWxzZSwiaW5mb3dpbmRvd19vcGVuX2V2ZW50IjoiY2xpY2siLCJmdWxsX3NjcmVlbl9jb250cm9sIjpmYWxzZSwic2VhcmNoX2NvbnRyb2wiOnRydWUsInpvb21fY29udHJvbCI6dHJ1ZSwibWFwX3R5cGVfY29udHJvbCI6ZmFsc2UsInN0cmVldF92aWV3X2NvbnRyb2wiOmZhbHNlLCJmdWxsX3NjcmVlbl9jb250cm9sX3Bvc2l0aW9uIjoiVE9QX0xFRlQiLCJzZWFyY2hfY29udHJvbF9wb3NpdGlvbiI6IlRPUF9MRUZUIiwiem9vbV9jb250cm9sX3Bvc2l0aW9uIjoiVE9QX0xFRlQiLCJtYXBfdHlwZV9jb250cm9sX3Bvc2l0aW9uIjoiVE9QX0xFRlQiLCJtYXBfdHlwZV9jb250cm9sX3N0eWxlIjoiSE9SSVpPTlRBTF9CQVIiLCJzdHJlZXRfdmlld19jb250cm9sX3Bvc2l0aW9uIjoiVE9QX0xFRlQiLCJtYXBfY29udHJvbCI6dHJ1ZSwibWFwX2NvbnRyb2xfc2V0dGluZ3MiOmZhbHNlLCJtYXBfem9vbV9hZnRlcl9zZWFyY2giOjYsIndpZHRoIjoiIiwiaGVpZ2h0IjoiMzAwIn0sInBsYWNlcyI6W3siaWQiOiIzNSIsInRpdGxlIjoiQm9uYWlyZSAtIEhpbG1hIEhvb2tlciIsImFkZHJlc3MiOiJCb25haXJlIC0gSGlsbWEgSG9va2VyIiwic291cmNlIjoibWFudWFsIiwiY29udGVudCI6IkJvbmFpcmUgLSBIaWxtYSBIb29rZXIiLCJsb2NhdGlvbiI6eyJpY29uIjoiaHR0cHM6XC9cL3d3dy5nb2RpdmUucGxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMjBcLzA0XC9pY29uczgtbWFya2VyLTI0LnBuZyIsImxhdCI6IjEyLjEwNTI3ODg1MzQ2NjI2MyIsImxuZyI6Ii02OC4yODg1MjAyNjg0MTUzNSIsImNpdHkiOiIiLCJzdGF0ZSI6IiIsImNvdW50cnkiOiIiLCJvbmNsaWNrX2FjdGlvbiI6Im1hcmtlciIsInJlZGlyZWN0X2N1c3RvbV9saW5rIjoiIiwibWFya2VyX2ltYWdlIjoiIiwib3Blbl9uZXdfdGFiIjoieWVzIiwicG9zdGFsX2NvZGUiOiIiLCJkcmFnZ2FibGUiOmZhbHNlLCJpbmZvd2luZG93X2RlZmF1bHRfb3BlbiI6ZmFsc2UsImFuaW1hdGlvbiI6IkJPVU5DRSIsImluZm93aW5kb3dfZGlzYWJsZSI6dHJ1ZSwiem9vbSI6NSwiZXh0cmFfZmllbGRzIjoiIn0sImNhdGVnb3JpZXMiOlt7ImlkIjoiIiwibmFtZSI6IiIsInR5cGUiOiJjYXRlZ29yeSIsImV4dGVuc2lvbl9maWVsZHMiOltdLCJpY29uIjoiaHR0cHM6XC9cL3d3dy5nb2RpdmUucGxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMjBcLzA0XC9pY29uczgtbWFya2VyLTI0LnBuZyJ9XSwiY3VzdG9tX2ZpbHRlcnMiOiIifV0sInN0eWxlcyI6IlsgeyBcImZlYXR1cmVUeXBlXCI6IFwiYWxsXCIsIFwiZWxlbWVudFR5cGVcIjogXCJsYWJlbHMudGV4dC5maWxsXCIsIFwic3R5bGVyc1wiOiBbIHsgXCJzYXR1cmF0aW9uXCI6IDM2IH0sIHsgXCJjb2xvclwiOiBcIiMzMzMzMzNcIiB9LCB7IFwibGlnaHRuZXNzXCI6IDQwIH0gXSB9LCB7IFwiZmVhdHVyZVR5cGVcIjogXCJhbGxcIiwgXCJlbGVtZW50VHlwZVwiOiBcImxhYmVscy50ZXh0LnN0cm9rZVwiLCBcInN0eWxlcnNcIjogWyB7IFwidmlzaWJpbGl0eVwiOiBcIm9uXCIgfSwgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2ZmZmZmZlwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMTYgfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcImFsbFwiLCBcImVsZW1lbnRUeXBlXCI6IFwibGFiZWxzLmljb25cIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcInZpc2liaWxpdHlcIjogXCJvZmZcIiB9IF0gfSwgeyBcImZlYXR1cmVUeXBlXCI6IFwiYWRtaW5pc3RyYXRpdmVcIiwgXCJlbGVtZW50VHlwZVwiOiBcImdlb21ldHJ5LmZpbGxcIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2ZlZmVmZVwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMjAgfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcImFkbWluaXN0cmF0aXZlXCIsIFwiZWxlbWVudFR5cGVcIjogXCJnZW9tZXRyeS5zdHJva2VcIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2ZlZmVmZVwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMTcgfSwgeyBcIndlaWdodFwiOiAxLjIgfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcImxhbmRzY2FwZVwiLCBcImVsZW1lbnRUeXBlXCI6IFwiZ2VvbWV0cnlcIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2Y1ZjVmNVwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMjAgfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcInBvaVwiLCBcImVsZW1lbnRUeXBlXCI6IFwiZ2VvbWV0cnlcIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2Y1ZjVmNVwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMjEgfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcInBvaS5wYXJrXCIsIFwiZWxlbWVudFR5cGVcIjogXCJnZW9tZXRyeVwiLCBcInN0eWxlcnNcIjogWyB7IFwiY29sb3JcIjogXCIjZGVkZWRlXCIgfSwgeyBcImxpZ2h0bmVzc1wiOiAyMSB9IF0gfSwgeyBcImZlYXR1cmVUeXBlXCI6IFwicm9hZC5oaWdod2F5XCIsIFwiZWxlbWVudFR5cGVcIjogXCJnZW9tZXRyeS5maWxsXCIsIFwic3R5bGVyc1wiOiBbIHsgXCJjb2xvclwiOiBcIiNmZmZmZmZcIiB9LCB7IFwibGlnaHRuZXNzXCI6IDE3IH0gXSB9LCB7IFwiZmVhdHVyZVR5cGVcIjogXCJyb2FkLmhpZ2h3YXlcIiwgXCJlbGVtZW50VHlwZVwiOiBcImdlb21ldHJ5LnN0cm9rZVwiLCBcInN0eWxlcnNcIjogWyB7IFwiY29sb3JcIjogXCIjZmZmZmZmXCIgfSwgeyBcImxpZ2h0bmVzc1wiOiAyOSB9LCB7IFwid2VpZ2h0XCI6IDAuMiB9IF0gfSwgeyBcImZlYXR1cmVUeXBlXCI6IFwicm9hZC5hcnRlcmlhbFwiLCBcImVsZW1lbnRUeXBlXCI6IFwiZ2VvbWV0cnlcIiwgXCJzdHlsZXJzXCI6IFsgeyBcImNvbG9yXCI6IFwiI2ZmZmZmZlwiIH0sIHsgXCJsaWdodG5lc3NcIjogMTggfSBdIH0sIHsgXCJmZWF0dXJlVHlwZVwiOiBcInJvYWQubG9jYWxcIiwgXCJlbGVtZW50VHlwZVwiOiBcImdlb21ldHJ5XCIsIFwic3R5bGVyc1wiOiBbIHsgXCJjb2xvclwiOiBcIiNmZmZmZmZcIiB9LCB7IFwibGlnaHRuZXNzXCI6IDE2IH0gXSB9LCB7IFwiZmVhdHVyZVR5cGVcIjogXCJ0cmFuc2l0XCIsIFwiZWxlbWVudFR5cGVcIjogXCJnZW9tZXRyeVwiLCBcInN0eWxlcnNcIjogWyB7IFwiY29sb3JcIjogXCIjZjJmMmYyXCIgfSwgeyBcImxpZ2h0bmVzc1wiOiAxOSB9IF0gfSwgeyBcImZlYXR1cmVUeXBlXCI6IFwid2F0ZXJcIiwgXCJlbGVtZW50VHlwZVwiOiBcImdlb21ldHJ5XCIsIFwic3R5bGVyc1wiOiBbIHsgXCJjb2xvclwiOiBcIiNiZGRlZjRcIiB9LCB7IFwibGlnaHRuZXNzXCI6IDE3IH0gXSB9IF0iLCJsaXN0aW5nIjoiIiwibWFya2VyX2NsdXN0ZXIiOiIiLCJtYXBfcHJvcGVydHkiOnsibWFwX2lkIjoiMzciLCJkZWJ1Z19tb2RlIjpmYWxzZX19

Historia wraku Hilma Hooker.

Historia zatonięcia statku Hilma Hooker jest jedyną w swoim rodzaju mieszanką nieudolnej działalności przemytniczej, zbiegu niefortunnych zdarzeń oraz nietypowo złej jak na Bonaire pogody…., ale zacznijmy od początku.

Zbudowany w 1951 roku i ochrzczony MV Midsland, statek transportowy początkowo pływał pod banderą Holenderską. W latach od 1960 do 1970 przechodził z rąk do rąk, aż do pewnego dnia w czerwcu 1975 roku kiedy to pierwszy raz zatonął u wybrzeży Republiki Dominikańskiej. Tego samego roku wydobyto statek z dna, wyremontowano i nadano nazwę Hilma Hooker, banderę przejęła Kolumbia.

Latem 1984 roku Hilma Hooker wypłynęła z Barranquilla w Kolumbii. Niedaleko Bonaire awarii uległ silnik statku, co zmusiło załogę do wezwania na pomoc holowników z wyspy. Statek został odholowany do Kralendijku – na nieszczęście dla załogi, był to moment w którym władze portowe odkryły brak prawidłowej dokumentacji opisującej ładunek statku. Zarządzone zostało przeszukanie, w którego efekcie, w zakamuflowanej grodzi odnaleziono 11 ton marihuany. Kapitan wraz z załogą zostali zatrzymani. Rozpoczęło się śledztwo mające na celu ustalić pochodzenia nielegalnego ładunku. Po kilku miesiącach, mimo wzmożonych wysiłków policji i lokalnych władz, nie udało się namierzyć właściciela statku. W między czasie stan techniczny kadłuba statku ulegał pogorszeniu, do środka zaczęła dostawać się woda. Trzymanie Hilma Hooker na cumie stawało się coraz bardziej niebezpieczne dla portu. Padła decyzja o kontrolowanym zatopieniu.

Po konsultacjach ze środowiskiem nurkowym oraz Naczelnikiem Bonaire ds. Turystyki zdecydowano, że statek spocznie w południowej części wyspy w miejscu nurkowym zwanym Angel City. Hilma Hooker została odholowana do miejsca swojego spoczynku 7 września 1984 roku, gdzie miała czekać aż kadłub ulegnie dalszym uszkodzeniom, co doprowadzi do naturalnego zatonięcia. Nie trzeb było czekać długo, gdyż niesprzyjająca pogoda sprowadziła duże fale, które już 5 dni później, czyli 12 września, doprowadziły do zatonięciu statku.

Hilma Hooker spoczęła na prawej burcie na piaszczystym dnie, na głębokości 26 metrów między dwiema rafami koralowymi w miejscu nurkowym Angel City.

Charakterystyka nurkowania Hilma Hooker – Bonaire.

  • Głębokość

do 26 metrów
Wrak leży na głębokości od 19 do 26 metrów.

  • Temperatura wody

26 do 29 °C.
Najcieplejsza woda jest we wrześniu i październiku.

  • Doświadczenie nurkowe

Ze względu na głębokość, na której leży wrak, minimalny poziom wyszkolenia to PADI AOWD – Advanced Open Water Diver.

Ze względu na konstrukcję – otwarte ładownie – brak możliwości penetracji wraku. W kilku miejscach jest możliwość wpłynięcia do środka, tutaj przyda się doświadczenie zdobyte w czasie kursu specjalizacji Nurkowanie wrakowe.

  • Kiedy nurkować?

Cały rok.

  • Warunki pod wodą

Prądy: brak

Widoczność: jest bardzo dobra, potrafi sięgać 20 – 30 metrów, zależy jednak od warunków pogodowych. Przy dużym zafalowaniu może się zmniejszyć ze względu na osad unoszony z dna.

Polecamy zabrać ze sobą latarkę. Dodatkowe światło pozwoli na obejrzenie wnętrza wraku oraz wszystkich zakamarków, gdzie mogą kryć się unikalne morskie stworzenia.

Opis nurkowania.

Miejsce wejścia do wody położone jest tuż przy parkingu dla samochodów. Do wraku Hilma Hooker przyczepione są dwie liny, jedna do dziobu, druga do rufy. No ich końcach znajdują się widoczne z daleka żółte boje. Po wejściu do wody, jeszcze przed zanurzeniem warto przyjąć azymut na boję dziobową, wysuniętą bardziej na południe.

Wrak położony jest około 100 metrów od brzegu, w piaszczystym kanale pomiędzy dwoma rafami, na głębokości od 19 do 26 metrów. W zależności od zużycia powietrza, polecamy rozpocząć nurkowanie od dziobu, od strony pokładu, gdyż jest to najgłębiej położona część wraku. Warto tutaj przemieszczać się powoli, zaglądając we wszelkie zakamarki. Wrak jest wyjątkowo dobrze zachowany, a w jego wnętrzu znajdują schronienie nie tylko małe stworzenia rafowe, ale również większe gatunki, jak tarpony.

Po dopłynięciu do rufy wraku polecamy dokładnie obejrzeć ster oraz śrubę napędową – są w wyjątkowo dobrym stanie.

Po minięciu rufy warto zawrócić i obejrzeć porośnięty gąbkami i koralami kadłub statku. Znajduje się on trochę płycej (około 19 – 20 metrów). Jeżeli po obejrzeniu wraku zapas powietrza pozwala na kontynuację nurkowania, polecamy popłynąć kawałek na północ w stronę miejsca nurkowego The Lake. Rafa tutaj jest wyjątkowo bujna i pełna życia. Ciekawią również pejzaże, gdyż podwójna rafa w pewnym momencie łączy się, kończąc piaszczysty kanał.

Jak dostać się do wraku Hilma Hooker?

Do wraku Hilma Hooker najlepiej dostać się samochodem. Z centrum Kralendijk jedziemy na południe, mijamy lotnisko, za którym droga skręca nieznacznie od wybrzeża. Po około 1,2km wraca, tuż przy żółtym kamieniu oznaczającym miejsce nurkowe „The Lake”. Od tego znaku jedziemy na południe – dosłownie 300 metrów. Miejsce nurkowe Hilma Hooker, oznaczone oczywiście żółtym kamieniem, znajduje się na przeciwko widocznych z daleka anten Trans World Radio.

Jeżeli masz pytanie odnośnie możliwości nurkowania na wraku Hilma Hooker – napisz do nas, postaramy się pomóc.